درس خواندن با عشق

علامه محمدتقى جعفرى چه در ایام طلبگى و چه پس از آن، چنان مطالعه مى‌کردند که از اطراف غافل مى‌شدند. ایشان نقل مى‌کردند هنگام تحصیل در مدرسه صدر در نجف روزى نزدیک به ظهر در حجره‌اى آبگوشتى بر سر چراغ بار گذاشتم و بعد مشغول مطالعه شدم. پس از چندى ناگهان متوجه شدم طلاب مدرسه در حال شکستن درب حجره هستند. با سرعت در را باز کردم و با حالت اعتراض خطاب به آنان گفتم من مشغول مطالعه هستم، چرا مزاحم مى‌شوید. در همین حین به ناگاه متوجه شدم که تمامى حجره را دود گرفته و طلاب به تصور اینکه حجره من آتش گرفته، براى کمک و نجات من آمده‌اند. من از فرط توجه به مطالب مورد مطالعه چیزى متوجه نشده‌ بودم. 

عشق ایشان به مطالعه و تحقیق تا آخرین روزهاى حیاتشان نمایان بود. برخى افراد که تازه در مسیر تعلّم و دانش آموزى قدم گذارده بودند، هنگامی که در مراجعه به استاد از ایشان مى‌خواستند راجع به شیوه درس خواندن به آنان رهنمودى بدهند، پاسخ مى‌دادند "درس خواندن تنها با عشق میسّر است." 

(به نقل از على‌رضا جعفرى، فرزند علامه)