حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا بروجردی، نوه آیت‌الله بروجردی می‌گوید: من پس از دانشکده مهندسی تصمیم گرفتم درس طلبگی بخوانم. لذا به سراغ بسیاری از بزرگان رفتم و از آنان خواستم تا در آغاز مرا نصیحتی بکنند. همه آقایان می‌گفتند روایتی را که جدّت آیت‌الله بروجردی می‌خواند و گریه می‌کرد، مدّ نظر داشته باش که این حدیث قدسى است. خداوند خطاب به انسان می‌فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
اى فرزند آدم!
أکْثِرْ مِنَ الزّادِ، فَإِنَّ الطَّریقَ بَعیدٌ بَعیدٌ.
توشه را افزون کن که راه [آخرت و رسیدن به سعادت] دور است دور!
وَجَدِّدِ السَّفیْنَةَ، فَإِنَّ الْبَحْرَ عَمیقٌ عمیقٌ.
و کشتى را تعمیر [و مهیّا] کن، که دریا عمیق است عمیق!
وَخَفِّفِ الْحَمْلَ، فَإِنَّ الصِّراطَ دَقیقٌ دَقیقٌ.
و بار[هاى اضافى] را فروگذار و سبک گردان، که راه باریک است باریک!
وَأخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ.
و عمل [و کردار و گفتارت] را خالص گردان، که حسابرس بیناست بینا!
وَأخِّرْ نَوْمَکَ إِلَى الْقَبْرِ.
و خفتن خویش را به تأخیر بینداز [و آن را براى درون قبر بگذار]!
وَفَخْرَکَ إِلَى الْمیْزانِ.
و فخر کردنت را براى هنگامه‌ی برپایى میزان [در قیامت] بگذار.
وَشَهْوَتَکَ إِلَى الْجَنَّةِ.
و مِیل‌ات [و برآوردن خواهش‌هاى دلت] را براى بهشت واگذار.
وَراحَتَکَ إِلَى الاّْخِرَةِ.
و راحتى و آسایشت را براى جهان آخرت بگذار.
وَلَذَّتَکَ إِلَى الْحُورِ العینِ.
و لذت‌جویى‌ات را براى [زیستن در کنار] همسران بهشتى واگذار.
وَکُنْ لى، أکُنْ لَکَ.
و براى من باش تا من نیز براى تو باشم.
وَتَقَرَّبْ إِلَىَّ بِاسْتِهانَةِ الدُّنْیا.
و با سبک شمردن دنیا، به من نزدیک شو.
وَتَبَعَّدْ عَنِ النّارِ لِبُغْضِ الْفُجّارِ وَحُبِّ الاْبرارِ.
و با دشمن داشتن بدکاران و دوستى با نیکان، خود را از آتش جهنم دور بدار.
فَإِنَّ اللّهَ لایُضیعُ أجْرَ الْمُحْسِنینَ.
پس [بدان که] خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمى‌سازد.
حافظ علیه‌الرحمه با اشاره به حدیث فوق، چنین سروده است:
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کِی روی، رَه ز که پرسی، چه کنی، چون باشی؟