گذر عمر در کلام معصوم
امام علی (علیه‌السلام):
«ا‌ِنّما اَنتَ بَعضُ ایّامِک، فکُلُّ یَومٍ یَمضیِ عَلَیکَ یَمضیِ بِبَعضِکَ»؛ وجود تو همان شمارش روزهای عُمر توست، هر روزی که بگذرد، قسمتی از وجود تو را با خود می‌برد. (شرح غرر، ۳:۷۷)
امام علی (علیه‌السلام):
«إنَّ ماضی یَومِکَ مُنتَقِلٌ و باقیهِ مُتّهمٌ فَاغتَنِمْ وَقتَکَ بِالعَمَلِ»؛ دیروز گذشت و به فردا هم اطمینان نیست، امروزت را با عمل غنیمت شمار. (شرح غرر، ۲:۵۰۷)
امام علی (علیه‌السلام) :
«العاقلُ مَن لایُضَیِّعُ لَهُ نَفَساً فیما لاَینفَعُه»؛ خردمند کسی است که دمی (از عمرش) را در چیزی که برایش فایده ندارد، هدر نمی‌دهد. (شرح غرر، 2:155)
امام محمد باقر (علیه‌السلام) :
«اُغدُ عالِماً اَو مُتعلِّماً و اِیاکَ أَنْ تَکُونَ لاهیاً مُتَلَذِّذاً»؛ روز خود را طوری بگذران که یا آموزگار باشی یا آموزنده، و برحذر باش از اینکه عمرت در غفلت هوسرانی‌ها سپری گردد. (مشکوة‌الانوار، 1:301)
امام جعفر صادق (علیه‌السلام):
«اِنْ اُجِّلتَ فی عُمرِکَ یَومَین فَاجعَل اَحَدَهُما لِأَدَبکَ لِتَستَعینُ بهِ علی یَومِ مَوتِک»؛ اگر از عُمرت فقط دو روز مانده باشد، یک روزش را به فرا گرفتن معارف الهی اختصاص بده تا تو را به روز مرگت یاری دهد. (فروع کافی، ۸:۱۵۰)
امام جعفر صادق (علیه‌السلام):
«مَنِ اعتَدَلَ یَوماهُ فهُو مَغبونٌ، و مَن کانَ فی غَدِهِ شَرّا مِن یَومِهِ فهُو مَفتونٌ، و مَن لَم یَتَفَقَّدِ النُقصانَ فی نفسِهِ دام نَقصُهُ، و مَن دامَ نَقصُهُ فالمَوتُ خَیرٌ لَهُ»؛ هر که دو روزش یکنواخت باشد، زیانکار است و هر که فردایش [بی‌برنامه و] بدتر از امروزش باشد، سرگشته است و هر که عیوب نفسش را جستجو [و برطرف] نکند، در کاستی ماند و هر که کاستی‌اش بپاید، مرگ برایش بهتر است. (بحارالأنوار 78:277)
امام موسی کاظم (علیه‌السلام):
«لَیسَ مِنّا مَن لَمْ یُحاسِبْ نَفسَه کُلَّ یَومٍ»؛ کسی که همه روزه خود را حسابرسی نکند، پیرو ما نیست. (تحف‌العقول، ص 417)