1. با مرور مستمر اهداف و برنامه‌های خود، برای زود بیدار شدنتان انگیزه بسازید.
2. از شب قبل برنامه روز بعدتان را بنویسید.
3. شام را سبک و حداقل دو ساعت قبل از خواب بخورید.
4. شبها در ساعت معین (ترجیحاً 10) بخوابید.
5. ساعت زنگ‌دار را دور از رختخواب بگذارید.
6. بعد از بیدار شدن، یک لیوان آب ولرم بنوشید.
7. دقایقی نرمش کنید و بعد دوش بگیرید.
تفاوت یک روز پُربار و یک روز بی‌ثمر را زمان و نوع بیدار شدن از خواب تعیین می‌کند.
بزرگترین جشن ما مسلمانان روز بعثت پیامبر خاتم (ص) است؛ یعنی روزی که خداوند رسالت پیامبرش را معین کرد. ما نیز باید روز تعیین رسالت‌مان را بزرگترین جشن زندگی‌مان بدانیم.
رسالت زندگی هر کسی فلسفه وجودی و مقصود او از زندگی است. انسانی که رسالت دارد، گستره وجودی خود را می‌شناسد و رفتارهایش در مسیر تحقق اهدافی است که موجبات رضایت‌مندی و خشنودی او را فراهم کند. هر آدمی با به انجام رساندن رسالتش، ماندگار میشود.
بیانیه رسالت زندگی هر کسی بر چهار پایه استوار است؛ ارزش‌ها، توانایی‌ها، علایق، چشم‌انداز
کیفیت زندگی ما انسان‌ها به کیفیت سؤال‌هایی بستگی دارد که درباره نقش خود در زندگی می‌پرسیم. هر آنچه مورد سؤال ما از زندگی شود، ضمیر ناخودآگاه ما به دنبال پاسخ بر آن متمرکز و متوجه شده و براساس قانون جذب نیز توجه ما موجب و موجد شرایط تحقّق پاسخ میشود. در زندگی فقط چیزهایی را خواهیم یافت که در کانون توجه ماست و در جست‌وجویشان هستیم. بنابراین چه بخواهیم و چه نخواهیم کانون توجه ما زندگی ما را می‌سازد. یگانه تفاوت بین مردم، کانون توجه آنهاست. اگر می‌خواهیم واقعیت زندگی خود را تغییر دهیم، باید کانون توجه خود را تغییر دهیم و برای تغییر کانون توجه هم باید سؤال‌های متفاوت از خود بپرسیم.
ما هر روز باید صبح که از خواب بیدار می‌شویم این سؤال‌ها را از خود بپرسیم و شب پیش از خواب پاسخ‌هایمان به این سؤال‌ها را جمع‌بندی کنیم؛
۱. شکرگزار چه نعمت‌ها و داشته‌هایی هستم؟
۲. خداوند با هدف عبودیت و کمال من مرا آفریده است؛ من برای تحقق هدف خداوند چه برنامه‌‌ای دارم؟
۳. آیا سبک زندگی‌ام طوری هست که سلامت جسمی، ذهنی و معنوی مرا ارتقاء دهد؟
۴. آیا حلقه ارتباطات اجتماعی من تأثیر مثبتی بر زندگی‌ام دارد؟ (ما میانگین پنج نفری هستیم که بیشترین وقت خود را با آنها سپری می‌کنیم.)
۵. ارزش‌های من (عقاید شخصی و اصول اخلاقی) چه هستند و آیا همواره به آنها وفادارم؟
۶. در یک، پنج، یا ده سال آینده می‌خواهم کجا باشم؟ چرا؟
۷. اگر از چیزی نمی‌ترسیدم چه کار می‌کردم؟ (مبادا حسرت فرصت‌هایی را بخورم که به علّت ترس از دست بدهم.)
۸. اگر در آخرین روز، هفته، ماه یا سال زندگی‌ام باشم، چه کار باید بکنم؟
۹. دوست دارم دیگران پس از مرگم درباره‌ام چه بگویند؟
۱۰. عملکرد و تجربیات امروزم چقدر مرا به خدا نزدیک یا از خدا دور کرده است؟
اینکه هر روز به دنبال پاسخ‌های هر یک از این سؤال‌ها باشیم، کاری ضروری و فوری در مقابل غفلت است، زیرا این سؤال‌ها به ما کمک خواهند کرد تا پاسخ منحصربه‌فردمان را به بزرگترین معمّای زندگی‌مان کشف کنیم؛ «من کیستم و چه نقشی در نظام هستی دارم؟»
این سؤال‌ها که هر روز منتظر پاسخ ماست، مهم‌ترین فراخوان ما برای داشتن زندگی در مسیر کمال است. این همان زنده بودنی است که تجربه می‌کنیم و اگر این سؤال‌ها را از خود نپرسیم و جستجوگر نباشیم، یعنی تجربه کردن هر روزه‌ی مرگ.
این سؤال‌ها و جواب‌ها برمبنای اصل ارزیابی روزانه با ۱.مشارطه، ۲.مراقبه، ۳.محاسبه و ۴.مشاکره و معاتبه است.
باسواد کسی است که بتواند از قِبَل خوانده‌ها و آموخته‌هایش تغییری در زندگی خود و دیگران ایجاد کند.
قانون موفقیت در زندگی، قانون تغییر است، نه تقدیر.
هرگز نمی‌توانید زندگی‌تان را تغییر دهید، مگر اینکه عادت‌های روزانه‌تان را تغییر دهید.
تبدیل اهداف بزرگ به گام‌های کوچک و تبدیل گام‌های کوچک به عادات روزانه، شما را در مسیر موفقیت و تحقق اهدافتان قرار می‌دهد.
موفقیت = اهداف بزرگ > گام‌های کوچک > عادات روزانه
شهریار مرزبان
گفتمان شهید سلیمانی، پاسداری از نظام اسلامی و جایگاه رفیع ولایت فقیه و انقلابی‌گری با کارکرد جهاد مقاومت است. برای ورود به این گفتمان باید «شهید» بود. او می‌گفت: «تا کسی شهید نبود، شهید نمی‌شود. شرط شهید شدن، شهید بودن است. اگر کسی را دیدید که از کلام، رفتار و اخلاق او بوی شهید می‌آید، بدانید او شهید خواهد شد. تمام شهدای ما قبل از این که شهید بشوند، شهید بودند.»
او شرط شهید بودن در جامعه را عبور از منیت، نفسانیت و حجاب‌های ظلمانی می‌دانست و برای رسیدن به این پایه از رشد و سلوک الهی، هجرت از خود، از مال و همه دلبستگی‌ها و... را ضروری می‌دانست.
او می‌گفت تا این هجرت صورت نگیرد، ورود به وادی جهاد فی‌سبیل‌الله و ایستادگی و پایداری در آن ممکن نیست.
او اخلاص در عمل، فکر و بیان را شرط ورود به عرصه شهادت می‌دانست و جامعه آرمانی و فلسفه سیاسی خود را در یک جمله بیان می‌کرد و آن این که «جامعه‌ای صالح میشود که افراد صالح در آن حاکم باشند. افراد منزه و پاک، جامعه را منظم می‌کنند و دلیل منزه بودن جامعه جنگ و جبهه همین حضور افراد صالح و شهید در آن بود.»
کتاب دلیل آفتاب، صص ۱۷۰ - ۱۷۲، نشر مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۳
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله : اَحَبُّ الاعمالِ اِلَی اللهِ الصَّلاةُ لِوَقتِها : محبوب‌ترین اعمال نزد خدا، نماز در وقت آن است.
مراد از نماز اول وقت در توصیه‌های سلوکی، وقت فضیلت نماز است؛
وقت فضیلت نماز صبح : از اذان صبح تا ۲۱ دقیقه بعد
وقت فضیلت نماز ظهر : از اذان ظهر تا ۷۰ دقیقه بعد
وقت فضیلت نماز مغرب : از اذان مغرب تا ۵۱ دقیقه بعد
اوقات فضیلت نمازهای عصر و عشا : بعد از اوقات فضیلت نمازهای ظهر و مغرب (تا سه و نیم ساعت پس از اذان ظهر و اذان مغرب)
هرچه نماز در زمان نزدیکتر به اول وقت خوانده شود، فضیلتش بیشتر است.
برای ایجاد امید و انگیزه، بسیار مهم است که هر کسی مراقب افکارش باشد. هر جا افکار ما برود، خودمان هم به دنبالش خواهیم رفت. ما باورهایمان را زندگی می‌کنیم. باورهای ما را هم حال و روز روزانه ما تشکیل می‌دهد؛ بنابراین با گفتن جملات انگیزشی فوق‌العاده، این جملات به تدریج ملکه ذهن شما میشود و تبدیل به مصداق بارز همان جملات خواهید شد.
خواندن آن دسته از جملات انگیزشی که انسان‌های موفق بیان کرده‌اند، مسیرِ ذهنی ما را به سمت افکار نیرومند آنها پیش می‌برد و انگیزه می‌دهد که به دنبال آنها برویم. توانایی ما برای با انگیزه بودن نه فقط به نفع خودمان است، بلکه بر اطرافیان ما نیز اثر می‌گذارد. چه مدیر باشید در گروه کارکنان و سرمایه‌گذاران شرکت ایجاد انگیزه می‌کنید و چه فردی در جمع خانواده یا دوستان، وقتی انگیزه خود را حفظ می‌کنید، همه افراد در کنار شما رشد خواهند کرد.
جملات انگیزشی با ما چه می‌کند؟
انگیزش عاملی است برای افزایش اعتماد به نفس افراد و خلق ایده‌های نو. انگیزش به انسان‌ها حرکت و جهت می‌دهد و آنها را برای تحقق اهداف بزرگتر ترغیب می‌کند. انگیزش عاملی است که یادگیری، رشد، شخصیت و هیجان افراد را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. البته انگیزش و گفتن چند جمله انگیزشی قطعاً به تنهایی نمی‌تواند آنها را برای ایجاد و خلق ارزش آماده کند، اما عامل بسیار مهمی است که خیلی‌ها از آن غافل می‌شوند.
جملات انگیزشی در هرم مازلو چطور تعریف میشود؟
منشأ پیدایش انگیزش در افراد، نیازهای آنان است. افراد مختلف سطوح مختلفی از نیاز دارند. اگر می‌خواهیم انگیزش را در افراد به وجود آوریم، باید سطح نیازهای آنان را بشناسیم. همه افراد به طور یکسان برانگیخته نمی‌شوند و هر یک در سطحی از نیازها قرار دارند که باید مورد توجه قرار گیرد. یکی از اساسی‌ترین این نیازها، نیاز به تحسین و احترام است که انگیزش در همین دسته جای می‌گیرد. بنابراین توصیه می‌کنیم برای چند ماه خود جملات انگیزشی فوق‌العاده را یادداشت کنید و هر روز دستکم تعدادی از آنها را با خود تکرار کنید. تکرار، مادر مهارت‌هاست. با تکرار کردن، همین جملات تبدیل به باورهای شما میشود.
نوروز یعنی روز نو، روز تازه! در فرهنگ ایرانی، نوروز به نخستین روز سال و اولین روز بهار اشاره دارد. روزی که طبیعت پوست می‌اندازد، تولد دوباره‌اش را جشن می‌گیرد و ما تجلی بهشت بر زمین را به نظاره می‌نشینیم. با نگرشی درست نسبت به نوروز می‌توانیم در تقویم زندگی‌مان هر روز را به نوروز تبدیل کنیم.
ای خواجه چه جویی ز شب قدر نشانی هر شب شب قدر است اگر قدر بدانی
هر روز می‌تواند نوروز باشد اگر با نگاهی تازه، چشمانی شسته و گرد و غبار گرفته به هستی بنگریم. زیرا هستی برای شما همان چیزی است که شما هستید!!
اگر می‌خواهید هر روز زندگی‌تان نوروز باشد توصیه میشود راهکارهایی را به کار ببندید.
راهکارهای موثر برای تبدیل هر روز به نوروز :
۱.به قانون رشد مستمر متعهد باش
خودت را متعهد کن امروزت با دیروز متفاوت باشد و این تفاوت را هرچند اندک با فراگیری نکته‌ای تازه، انجام کاری جدید و برداشتن قدمی نوآورانه به وجود آور. هر روز می‌تواند نوروز باشد اگر امروزت بهتر از دیروز باشد. نوروز یعنی یک روز را ۳۶۵ بار تکرار نکنیم!
۲. افکار موثر و تازه را بیازما
جهان از فکر خلق بیش است ولی هر کس اسیر فکر خویش است
انسان عامل و علت شناخت جهان است. ما جهان مادی را با حواس پنجگانه و دنیای معنا را با نگرش‌ها و اندیشه‌های خود ادراک و تحلیل می‌کنیم. اگر اندیشه‌های کهنه ناکارآمد و نگرش‌های منسوخ گذشته را کنار بگذاریم، دنیا برای ما بدیع و تازه و سرشار از امکانات و فرصت‌های بکر خواهد شد.
نوروز روزی است که از قفس تنگ افکار محدود کننده گذشته خارج می‌شویم و با اندیشه‌های مثبت اما واقع گرایانه در آسمان زندگی به پرواز درمی‌آییم.
۳. بخشش و فراموش کن
دلخوری، کینه و رنجیدگی مزمن یعنی زندگی در گذشته. زندگی در دیروزهایی که مدت‌هاست به پایان رسیده است. دیگران را ببخش و تلخی‌های گذشته را به فراموشی بسپار. دلت را خالی کن. نوروز یعنی خانه تکانی دل. نوروز یعنی دل بی‌کینه داشتن. زمانی که تصمیم می‌گیری نگاه گذشته محورت را کنار بگذاری و به آینده طلایی بنگری که انتظارت را می‌کشد، نوروز را به زندگی‌ات فرا خوانده‌ای.
۴. خطا ها را متوقف کن
چه خوب است گاهی از خودمان بپرسم "آیا از وضعیت زندگی‌ام راضی هستم؟ چه مشکلات و بن‌بست‌هایی در زندگی‌ام وجود دارد؟ برای برون رفت از شرایط نامطلوب موجود از چه راهبردهایی اکنون استفاده کرده‌ام؟ آیا این راهکارها موثر بوده‌اند؟ در صورت ناکارآمد بودن اقداماتم چه راه حل‌ها و طرح‌های نوینی وجود دارد که می‌توانم از آنها بهره ببرم؟"
بازنگری و باز اندیشی کلید توقف رویکردهای اشتباه و حل خلاقانه مسائل زندگی است. نوروز یعنی دستت را در سوراخی که یک بار از آن گزیده شده‌ای، فرو نکنی!
نوروز روزی است که خطاها و روش‌های نادرست دیروزت را تکرار نکنی. نوروز یعنی نشان دادن تابلوی ایست به تمامی خطاهای در حال انجام!
۵. رفتارهای خودشکن را کنار بگذار
عادت‌های فردی یکی از نیروهای تاثیرگذار بر رفتار انسانی است. رفتارهای مخرب و ناسازگارانه یا همان عادت‌های ناپسند ما، یکی از عوامل مهم فرسایش زندگی و فرو رفتن در قهقرای پوسیدگی و کهنگی است. نوروز روز رهایی انسان از بند الگوهای ناسالم رفتاری است.
۶. همیشه برای دلسرد شدن زود است
گاهی انسان در مسیر زندگی دچار سکون و یخ زدگی میشود و کوران ناامیدی متوقفش می‌کند. احساس درماندگی نشان می‌دهد که فرد به این نتیجه تلخ رسیده که تلاش‌هایش بی‌نتیجه مانده است و اقداماتش تاثیری بر شرایط ندارد.
انسان‌های خوش‌بین بن‌بست‌ها و موانع را موقتی می‌دانند و افراد بدبین مشکلات را همیشگی تصور می‌کنند.
هر بهاری به ما می‌آموزد که هیچ زمستانی جاودانه نیست. نگاه نوروزی یعنی نگاه امیدوار به آینده، نگاهی که در تنگناها به ما می‌گوید:
گرچه شب تاریک است.. اندکی صبر سحر نزدیک است ..
نوروز یعنی آغازی دوباره، یعنی وقتی برای پنجمین بار افتادی برخیز و برای ششمین بار به راهت ادامه دهی ..
۷. از منطقه امن زندگی‌ات خارج شو
هرچند کشتی در بندر از امنیت کافی برخوردار است، اما کشتی‌ها برای این ساخته نشده‌اند! همیشه دو انتخاب وجود دارد:
بندر و دریا. بندر نماد منطقه آرامش، ثبات و امنیت است و دریا سمبل کشمکش، تحول هیجان ماجراجویی و تازگی. مزیت انتخاب‌های ساده و سکونت در مناطق بی‌خطر آرامش ظاهری و مواجه شدن با تغییر و چالش است. اما به نظر می‌رسد با این انتخاب‌ها فرصت‌های رشد و شکوفایی هم از ما گرفته میشود. اتفاق‌های بی‌مانند نتایج و دستاوردهای قابل ملاحظه و دلخواه از طریق تن دادن به خطر و استقبال از تجربه‌های تازه به دست می‌آید.
نوروز را بی‌جهت در تقویم‌ها و سالنامه‌ها جستجو نکن! منتظر بهار نباش، بهاری شو ...
روزی که انسان بهتری از دیروزت باشی، نوروز تو از راه رسیده است.
روزی که بالنده‌تر از گذشته باشی، روز نو است.
با کمک نیروی خلاقه درونی‌ات هر روز را به روزی تازه در زندگی‌ات تبدیل کن.
روزی که عادت‌های ناپسندت را کنار گذاشتی، روزی که الگوهای سالم رفتاری را در پیش گرفتی و... نوروز است.
نوروز یعنی تغییر ... تغییری که از درون آغاز میشود ...
منبع : مجله راز
حدیث "عنوان بصری" دستورالعملی ارزشمند برای پیروان طریق ائمه علیهم السلام است تا با درک مفاهیم و عمل به محتوای آن، از هواهای نفسانی پیراسته شوند و به علم و معرفت حقیقی دست یابند.
امام جعفر صادق علیه السلام در حدیثی خطاب به عنوان بصری فرمود:
«علم نوری است در قلب کسی که خدا خواهان هدایت اوست، پس اگر طالب علمی، اول در نفس خودت حقیقتِ عبودیت را جست‌وجو کن و علم را با عمل به آن طلب کن.
حقیقت عبودیت سه چیز است:
۱. عبد برای خود مالکیتی قائل نیست؛ داشته‌هایش را امانت خدا می‌داند و آنها را در جایی می‌نهند که خدا امر کرده است.
۲. عبد مدبر امور را خدا می‌داند.
۳. مشغولیت عبد معطوف به انجام اوامر و پرهیز از نواهی الهی است.
همچنین تو را به نُه چیز توصیه می‌کنم؛
تربیت و تأدیب نفس، (۱) چیزی را که بدان اشتها نداری مخور، (۲) چون خواستی بخوری از حلال بخور و (۳) یک سوم برای غذا و یک سوم برای نوشیدنی و یک سوم برای تنفس اختصاص ده.
حلم و بردباری، (۱) اگر کسی به مجادله خواندت، سکوت کن، (۲) اگر دشنامت داد، طلب مغفرت کن، و (۳) اگر تهدیدت کرد، نصیحت و خیرخواهی کن.
علم و دانش، (۱) آنچه را نمی‌دانی از علما بپرس، (۲) هرگز سؤالی را از باب به لغزش انداختن نپرس و (۳) خودبین و خودرأی مباش.»
[۱] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱، ص۲۲۴، موسسه الوفا، بیروت، ۱۴۰۴هـ ق
تا به حال چند بار برای خودتان برنامهریزی کرده‌اید، چند بار کاری را شروع کرده اما به اتمام نرسانده‌اید، چند بار تصمیم گرفته‌اید که مکالمه زبان، کلاس موسیقی و ورزش را به طور جدی شروع کنید اما بعد از مدتی بی‌تفاوت شده‌اید و آنها را رها کرده‌اید...
اگر شما هم از این دسته افراد هستید بهتر است یک بار به جای برنامهریزی بنشینید و فکر کنید که چرا برنامه‌هایتان عملی نمی‌شود. اینکه هر روز قصد انجام کار بزرگی را دارید، یا هر روز یک ایده جدید دارید برای شما امتیازی محسوب نمی‌شود، مهم این است که دست به کار شوید و ایده‌هایتان را عملی کنید.
توصیه‌های زیر شما را در عملی کردن برنامه‌هایتان یاری خواهد کرد.
۱- چند کار را با هم شروع نکنید.
ممکن است شما بعد از خواندن یک کتاب یا مقاله، حرارت زیادی برای برنامهریزی داشته باشید و شروع به برنامهریزی کنید، اما توجه داشته باشید که گنجاندن کارهای متعدد و سنگین و گاهی خارج از توانتان خصوصاً برای شروع کار، شما را دچار سرخوردگی خواهد کرد.
۲- دلایل شما برای انجام کار کافی و منطقی باشد.
دلایل کافی شما را ملزم به انجام برنامه‌هایتان می‌کند. سعی کنید برای انجام کارهایتان دلایلی بیابید.
۳- همه را باخبر نکنید.
اگر می‌خواهید کاری شروع کنید، لزومی ندارد همگان باخبر شوند، چون در این صورت شما مجبورید نظرات موافقان و مخالفان را تحلیل کنید و این انرژی زیادی از شما می‌گیرد. اندکی صبر کنید وقتی کارهایتان عملی شد همه باخبر می‌شوند.
۴- ترس نداشته باشید.
هیچ وقت از بدیع بودن برنامه‌هایتان نهراسید. موفق کسانی هستند که از خطور افکار بدیع استفاده کرده و آنها را عملی کرده‌اند. از انتقادهای دیگران هم نترسید. انتخاب کنید می‌خواهید بایستید و انتقادی نشنوید یا می‌خواهید بدوید و مورد انتقاد باشید. آیا می‌خواهید عمری در آرزوی دویدن، به خاطر ترس از انتقاد، بخزید!؟ فراموش نکنید که همیشه مسیری که ارزش پیمودن دارد پر از مانع است.
۵- پیش از ظهور کار منتظر ظهور مهارت نباشید.
برای بهره‌برداری از کارها شناخت کامل آنها لازم نیست. فقط کافی است شروع کنید. این مساله ناشی از غرور شماست که می‌خواهید هنگام شروع کاری آن را با مهارت انجام دهید. تنها راه کسب مهارت این است که در کاری مدت‌ها بی‌دست و یا سرگردان باشید و صدها اشتباه از شما سر بزند.
۶- زنجیرها را پاره کنید.
عادت‌ها زنجیر‌هایی هستند که مانع عملی شدن برنامه‌هایتان می‌شوند. اگر شما به تنبلی عادت کرده‌اید بیماری خاصی ندارید، فقط یک الگوی ذهنی را مرتب تکرار می‌کنید. برای برطرف کردن عادت کافی است این الگو را به هم بزنید، افکارتان را عوض کنید و حتماً می‌دانید که تنها دو گروه نمی‌توانند افکارشان را عوض کنند ”دیوانگان تیمارستان و مردگان گورستان“.
بسیاری از رفتارهای ما پاسخ‌هایی هستند که از پیش در ذهن ما برنامهریزی شده‌اند. در واقع ما به آنها عادت کرده‌ایم، پس انتخاب کنید که آیا می‌خواهید به چیزی عادت کنید؟ عملی شدن کارهایتان یک رمز دارد و رمز آن ”همین الان“ است. یک برنامه عملی برای شروع کارهایتان این است که به جمله بالا عادت کنید. عادت هم با تکرار حاصل میشود. رابطه بین جمله بالا و عمل خود را حفظ کنید، یعنی به محض اینکه تصمیم به انجام کاری گرفتید آن را عملی کنید. برای شروع بهتر است از کارهای جزیی و کوچک شروع کنید. مثلا تصمیم بگیرید به محض اینکه ساعت زنگ زد از خواب بیدار شوید و این کار را انجام دهید. تا می‌توانید فاصله بین قصد و انجام را کم کنید و به تصمیمات بزرگتر بسط دهید تا به جایی برسید که هر موقع قصد انجام کاری را داشتید ”همین الان“ از ضمیر ناخودآگاه شما به خودآگاه راه پیدا کند و برنامه‌هایتان عملی شود.
یادتان نرود هر چه بیشتر طفره بروید و تلاش برای تحقق رویاهایتان را به تعویق بیندازید اعتماد به نفس و انگیزه کمتری خواهید داشت و هراس از اینکه نتیجه نگیرید بیشتر میشود. پس از ”همین الان“ شروع کنید.
منبع : مهدی جاوید، مجله اینترنتی موفقیت
صرفه‌جویی به معنی دست کشیدن از کارهای لذت‌بخش نیست. صرفه‌جویی یعنی کم کردن مخارج چیزهای کم اهمیت‌تر برای به دست آوردن چیزهایی که برایمان مهم هستند.
اگر با نخریدن چیزی حس بدی پیدا می‌کنید، صرفه‌جویی را تمرین نمی‌کنید، بلکه در حال نوعی تنبیه شخصی هستید.
تصور کنید یک حساب بانکی دارید که در آن آغاز هر روز ۸۶۴۰۰ تومان به حسابتان واریز میشود و شما فقط تا آخر شب فرصت دارید همه پول‌ها را خرج کنید، چون آخر وقت حساب شما خود به خود خالی میشود.
در این صورت شما چه خواهید کرد؟
البته سعی می‌کنید تا آخرین ریال را خرج کنید.
هر یک از ما انسان‌ها یک چنین حساب بانکی داریم؛ حساب بانکی زمان !
هر روز در بانک زمان ما ۸۶۴۰۰ ثانیه واریز و تا آخر شب به پایان می‌رسد. هیچ برگشتی در کار نیست و هیچ مقداری از این زمان به فردا منتقل و اضافه نمی‌شود.
باور کنیم هر لحظه و ثانیه از زندگی ما گنج بزرگی است. گنجمان را آسان از دست ندهیم.
به یاد داشته باشیم زمان به خاطر هیچ کس منتظر نمی‌ماند.
فراموش نکنیم که دیروز به تاریخ پیوست؛ فردا معمّا است؛ و امروز هدیه است.
به تاریخ روی سنگ قبرها نگاه کنید
تاریخ تولد ــ تاریخ مرگ
آنها فقط با یک خط فاصله از هم جدا شده‌اند،
همین خط فاصله کوچک نشان دهنده همه‌ی زمانی است که ما روی زمین زندگی کرده‌ایم.
آری ما فقط به اندازه یک خط فاصله زندگی می‌کنیم!
ارزش این خط کوچک را تنها کسانی می‌دانند که به ارزش خود پی می‌برند.
آنچه در زمان مرگ مهم است، پول و ثروتی که باقی می‌گذاریم نیست،
بلکه چگونه گذراندن این خط فاصله است.
همواره به یاد داشته باشیم که این خط فاصله خیلی کوتاه است!
چنانچه زندگی مادی یک انسان را با متوسط عُمر ۶۰ سال، با چهار شاخص کار کردن، خوابیدن، غذا خوردن و تخلیه کردن (توالت) ارزیابی کنیم؛ بنابراین
کار کردن :
یک روز : ۱۰ ساعت (اعم از اداره، خانه‌داری، تحصیل و ...)
یک سال : ۳۶۵۰ ساعت
۶۰ سال : ۲۱۹۰۰۰ ساعت (معادل ۲۵ سال)
خوابیدن :
یک روز : ۸ ساعت
یک سال : ۲۹۲۰ ساعت
۶۰ سال : ۱۷۵۲۰۰ ساعت (معادل ۲۰ سال)
غذا خوردن :
یک روز : ۱ ساعت
یک سال : ۳۶۵ ساعت
۶۰ سال : ۲۱۹۰۰ ساعت (معادل ۲/۵ سال)
تخلیه کردن (توالت) :
یک روز : ۳۰ دقیقه
یک سال : ۱۸۲ ساعت
۶۰ سال : ۱۰۹۲۰ ساعت (معادل ۱/۲۵ سال)
یعنی ما در طی ۶۰ سال عمر خود، ۲۵ سال به طور شبانه‌روزی کار کرده‌ایم، ۲۰ سال به طور شبانه‌روزی خوابیده‌ایم، دو و نیم سال به طور شبانه‌روزی مشغول خوردن بوده‌ایم و یک سال و سه ماه به طور شبانه‌روزی مشغول ... در توالت بوده‌ایم.
با خواندن ارقام فوق، اگر از ته دل خندیدیم یا گریه کردیم، به خود امیدوار باشیم! ولی اگر ...؟!
اکنون از خود سؤال کنیم "شأن و منزلت ما در نظام آفرینش چیست؟ و اینکه در طول عمر خود چند ساعت به مطالعه یا تفکر در این باره پرداخته‌ایم؟"